Kendini kandırmak ne anlama gelir ?

Kendini Kandırmak Ne Anlama Gelir? Gerçeği Görmekten Korkan Kalplerin Hikâyesi

Bazı hikâyeler vardır, okurken kendimizi içinde buluruz. Kahramanların hataları bize tanıdık gelir, kararları bizi düşündürür. Bu yazıda sana öyle bir hikâye anlatacağım. Belki kendini bir yerinde bulacaksın, belki de yıllardır bastırdığın bir gerçekle yüzleşeceksin. Çünkü aslında hepimiz bir noktada, belki de en çok kendimizi kandırırız.

—

Birlikte Başlayan Yol: Arda ve Elif’in Hikâyesi

Arda ile Elif’in yolları bir sonbahar sabahı bir kitapçıda kesişti. Arda, mühendislik bakış açısıyla hayatı planlayan, her şeyi adım adım çözen bir adamdı. Elif ise insanları anlayan, ilişkilerde sezgilerine güvenen bir kadındı. Birlikte olduklarında birbirlerini tamamladıklarını sanıyorlardı. Ama gerçek, çok daha karmaşıktı.

İlk aylar heyecanlı, umut doluydu. Arda, Elif’e her hafta sürpriz planlar yapıyor; Elif, Arda’nın hayatına sıcaklık katıyordu. Fakat zamanla aralarındaki farklar daha görünür hâle geldi. Arda mantıkla hareket ettikçe Elif duygusal olarak uzaklaşmaya başladı. Elif daha çok ilgi bekledikçe Arda daha çok içine kapandı.

İkisi de bunu fark ediyordu. Ama ikisi de “Biz mutluyuz.” demekten vazgeçmiyordu.

—

Arda’nın Çözüm Odaklı Kandırmacası

Arda için her şey bir denklem gibiydi. Bir şey yolunda gitmiyorsa çözülmesi gereken bir problem vardı.

“Biraz daha planlı davranırsam ilişkimiz düzelir.”

“Bu sadece bir dönem, geçecek.”

“Elif’in beklentilerini anlayınca her şey eskisi gibi olur.”

Bu düşüncelerle kendini avutuyordu. Oysa içten içe biliyordu ki, bu ilişki artık onu tatmin etmiyordu. Fakat başarısızlığı kabullenmek onun doğasına tersti. Çünkü Arda için “bitirmek”, “çözüm bulamamak” demekti. Bu yüzden göz göre göre gerçeği görmemeyi tercih etti.

Kendini kandırmak bazen tam da budur: Gerçeği değiştiremeyeceğini bilirken, değiştirebileceğini sanmaktır.

—

Elif’in Empatik Kandırmacası

Elif’in dünyasında ise mesele bambaşkaydı. O, ilişkileri bitirmekten çok onları kurtarmaya inanırdı.

“Arda beni seviyor, sadece gösteremiyor.”

“Ben daha sabırlı olursam o da değişir.”

“Belki de çok şey bekliyorum.”

Elif de gerçekleri biliyordu: Artık aynı dili konuşmuyor, aynı hayalleri paylaşmıyorlardı. Ama “sevgi” dediği şeyin hatırına bunu görmezden geliyordu. Çünkü Elif için sevmek, fedakârlıkla eş anlamlıydı.

Oysa bazen kendini kandırmak tam da budur: Kaybetmekten korktuğun için çoktan bitmiş bir şeyi hâlâ var sanmaktır.

—

Gerçeğin Kapısı: Aynaya Bakma Cesareti

Aylar geçtikçe ilişkilerinde küçük kırılmalar büyük sessizliklere dönüştü. Arda artık konuşmak yerine projelerine sığınıyor, Elif ise konuşmayı bırakıp iç dünyasına çekiliyordu. Bir gün, uzun süredir ilk defa birbirlerinin gözlerine baktılar.

O anda ikisi de aynı gerçeği fark etti: Bu ilişki çoktan bitmişti.

Ama ilginçtir, ne Arda ne de Elif bu sonuca o gün varmadı. Çünkü kendini kandırma öyle kolay biten bir süreç değildir. İnsan, çoğu zaman gerçeği görse bile onu kabullenmek için zamana ihtiyaç duyar. Tıpkı bir yarayı kapatırken önce kanamanın durmasını beklemek gibi…

—

Kendini Kandırmanın Psikolojisi: Neden Yaparız?

Psikologlara göre kendini kandırmak, bir savunma mekanizmasıdır. İnsan zihni, travmatik veya acı verici gerçeklerle yüzleşmekten kaçınmak için bilinçli olarak bir “hikâye” uydurur. Bu hikâye bizi bir süre rahatlatır ama uzun vadede büyümemizi engeller.

Arda gibi insanlar, başarısızlığı kabullenmemek için kendilerini kandırırlar.

Elif gibi insanlar, sevgiyi kaybetmemek için gerçeği görmezden gelirler.

Ama gerçek değişmez. Sadece biz ondan ne kadar süre kaçabileceğimizi belirleriz.

—

Sonuç: Gerçekten Kaçmak mı, Ona Hazır Olmak mı?

Bir gün Arda ve Elif yollarını ayırdı. Gözyaşları içinde vedalaştılar ama içten içe ikisi de biliyordu: Bu vedanın başlangıcı çok daha önce yaşanmıştı. Gerçekle yüzleşmek için sadece cesarete ihtiyaçları vardı.

Kendini kandırmak, aslında insanın en derin korkularından biriyle yüzleşememesidir: Yanıldığını kabul etmek. Ama unutma, kendini kandırarak bir süre rahat edebilirsin, fakat gerçek eninde sonunda seni bulur.

Şimdi kendine sor: Hayatında hâlâ “her şey yolunda” diyerek görmezden geldiğin bir gerçek var mı? Belki de en büyük cesaret, o gerçekle bugün yüzleşmektir.